---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

زیاده روی در نوشیدن، مدت عمر بسیاری از فرمانروایان مغول را بعد از چنگیزخان کوتاه کرد. پسر چنگیزخان در 1241 از افراط در شراب خواری درگذشت. گیوک خان، خان بزرگ بعدی، تنها دو سال از 1246 تا 1248 فرمان راند. ایلخانان هم مانند بازماندگان قوبیلای خان در چین عمرهای کوتاهی داشتند. توغان تیمور، پرسن و سال ترین ایشان، تنها تا 50 سالگی زیست.

جان میسن اسمیت، در مقاله خود (فساد در تغذیه و انحطاط در سلسله امپراتوری مغول) می گوید که میخوارگی نقشی کلیدی در انحطاط امپراتوری مغول داشت: «رواج می خوارگی در میان مردان مغول که از جانب زنانشان به خاطر نوشیدن سنگین تحسین می شدند، موجب آسیب به باروری و همچنین کوتاهی عمر ایشان شد.» و این روند به طور فزاینده به بن بست نظامی و فروپاشی سیاسی انجامید. بازماندگان چنگیز هرچه کمتر وقت خود را بر سر میز می گذراندند، بیشتر بر تخت سلطنت باقی می ماندند و حکومتی، تواناتر و حتی گسترده تر به وجود می آوردند.